என்னைத் தேடும் நான்.
அத்தியாயம் ---23
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம் ---23
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.
அத்தியாயம்---23
நிலவை பார்க்கும் பாக்கியம் இரவில் நன்றாக தூங்குபவர்களுக்கு கிடைக்காது. பௌர்ணமியாக இருந்தாலும் ஜன்னலை சாத்திவிட்டு தூங்கினால் நிலா எங்கே தெரியப் போகிறது?
சசி தன்னிடம் இருந்தவரை அந்த நிலவை ஸ்ரீ கவனிக்கவே இல்லை. மனக் கதவை சாத்திவிட்டான். இன்று திடீரென விழித்துக் கொண்டு ஜன்னல் திறந்து பார்க்கிறான். பூரண நிலவு மனசை கொள்ளை கொள்ளும் விதமாக தெரிகிறது. மேகம் மூடிய நிலவு அவள் என்று அவனுக்கு எப்படித் தெரியும்.?
“வாங்க உள்ளே உக்காருங்க. பிள்ளைகளை பார்ப்பது இருக்கட்டும். நாம பேச வேண்டியிருக்கு.” என்றாள் சசி.
“வாடா....எப்படி இருக்கே.? இத்தனை நாள் எங்களை பார்க்க வேணும்னு தோனலை இல்லே உனக்கு.?” என்று ஆதாங்கத்தோடு கேட்டாள் தாய். அவன் அம்மாவை பார்த்து அன்புடன் சிரித்தான். அவள் மனம் குளிர்ந்தது. “காப்பி கொண்டு வரேன்.” என்றாள்.
“நில்லும்மா. திருந்தி வந்திருக்கேன். என்னை ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கம்மா.” அவள் காலில் விழுந்து வணங்கினான். கண்ணீருடன் பார்கவி தீர்க்காயுசா இருப்பா நோய் நொடி இல்லாம”.....என்றாள். சசி நீட்டிய விபூதியை அவன் நெற்றியில் இட்டாள். கண்கள் கலங்கியது. எவ்வளவோ சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டிய தருணம், சுமையாக இருந்தது அவளுக்கு. சசி என்ற நதி திசை மாறி போக அவளே காரணமாக இருந்து விட்டு. இப்பொழுது திரும்பி வா நதி அலையே என்று கட்டளையிட்டால் நடக்குமா.?
ஆதியிடமிருந்து வந்த போனில் சசி “அப்புறம் பேசறேன் ஆதி.” என்று சொல்லிவிட்டு அவள் ஸ்ரீயை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள்.
“வாங்க பேசலாம். அதுக்கு நீங்க தயாரா.?” என்றாள்.
“பேச என்ன இருக்கு சசி.? நான் தான் உன்னை ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேனே.? அதுக்குத் தானே காத்திருந்தாய் அன்பே.” என்றான் சிரிப்புடன். சசி அவனை ஒரு குழந்தையை பார்ப்பது போல் பார்த்தாள்.
“நான் என்ன நினைக்கிறேன்னு தெரிச்சுக்க....இன்னொரு பக்கம் இருக்குன்னு உங்களுக்குத் தோனலையா.?”
“கணவன் மனைவிக்குள் பிரிவும் கூடலும் இயற்கை தானே சசி.?”
“நான் நெடுந் தூரம் பயணப்பட்டுவிட்டேன் ஸ்ரீ.”
“என்ன சொல்றே சசி.?”
“வாங்க....ஒரு லாங் டிரைவ் போயிட்டே பேசலாம்.”
இருவரும் ஒரு பூங்காவில் வந்து இறங்கினார்கள். கார் கதவை திறந்து விட்டான் ஸ்ரீ. அவன் கண்களில் முதல் முதல் அவளைப் பார்த்தபோது இருந்த பிரமிப்பும் காதலும் தெரிந்தது. சசி ஒரு ஓவியம் போல் அவன் கண்களுக்குத் தெரிந்தாள். பழைய பார்வையை இவ்வளவு நாள் எங்கு ஒளித்து வைத்திருந்தான் என்று சசி நினைத்தாள். இதற்கு அவள் இளகி விட வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். குழாயை திறந்ததும் நீர் வரும். குழாயை மூடினால் நீர் நின்று விடும். அப்படித்தானா அன்பு என்பது.? அவன் நினைத்தால் காதல் ஒழுகும். அவன் மறுத்தால் காதல் நின்றுவிடும். மனசு என்ன குழாய் மாதிரியா.? அவன் சிரித்தால் சிரிக்க வேண்டும், வெறுத்தால் ஒதுங்கி விட வேண்டும். மீண்டும் ஓட்டினால் ஒட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.? இது கண்ணகி காலம் இல்லை. அன்று அது சரி. இன்று பெண்கள் மன நிம்மதி. மரியாதை, புரிதல், காதல் எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறார்கள். இதில் ஒரு சில துளியாவது கிடைத்தாலும் சமாதானம் அடையும் பெண்கள் தான் ஏராளம். இப்பொழுது அவளுக்கு ஸ்ரீ எல்லாம் தர தயாராக இருக்கிறான். அவள் ஏன் ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடாது.? திராசை பிடித்துக் கொண்டு நிற்கும் நீதி தேவதை சொல்ல முடியுமா இதுக்கு தீர்வு.?
சிமெண்ட் பெஞ்சில் அமர்ந்தார்கள். சாயங்கால நேரமாதலால் இதமாக காற்று வீசியது. மரத்தில் பறவைகள் ஒரு ராஜயத்தையே நடத்திக் கொண்டிருந்த காட்சி பார்க்க சுவாரசியமாக இருந்தது. அதுகள் என்ன பேசிக் கொள்ளும்.? அந்தக் குட்டி உலகத்தில் பிரிவு இருக்குமா.? பிரிந்த பின் சேர்ந்து கொள்ளும் நிகழச்சி இருக்குமா.? சந்தேகம் தான். மனிதனுக்கு மட்டுமே இந்த சிக்கல்கள். ஸ்ரீயிடம் எப்படி பேச்சை ஆரம்பிப்பது என்று அவள் யோசிக்கிறாள். சசியிடம் எப்படி தன் மன மாற்றத்தை புரிய வைப்பது என்று ஸ்ரீ யோசிக்கிறான்.
“சசி பேசணும்னு சொன்னியே.”
சசியின் கண்கள் கலங்கின. எப்படி எல்லாம் இவன் காதலுக்காக ஏங்கியிருக்கிறாள்.? எத்தனை இரவுகள் தூக்கமில்லாமல் தாவித்திருக்கிறாள். குழந்தைகளையே தன் குழந்தைகள் இல்லை என்று சொன்னவனோடு எப்படி வாழ்வது.? தன் கற்பை சந்தேகித்தவன் மாறிவிட்டான் என்று எப்படி நம்புவது.?
“ஸ்ரீ......ஒரு கேள்வி என்னிடம் இருக்கு. எப்படி உங்க மனசு மாறியது.?”
“அதுவா.? அது ஒரு சுவாரஸ்யமான திருப்பம் சசி. நான் முட்டாளா இருந்த சமயம். உன்னை தூக்கி எரிந்த அந்த வினாடி. அந்த சிறு பெண்ணின் உள்ளத்தை உலுக்கியது போலும். உன் கண்ணில் தெரிந்த உண்மை, உன் மனசில் உள்ள காதல் எல்லாம் அவளுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது. நான் தான் குருடனாக இருந்திருக்கேன். பெண்ணுக்கு பெண் தான் புரிந்து கொள்ள முடியும் போலிருக்கு. அவள் தான் எடுத்துச் சொன்னாள்....புரிய வைத்தாள்.”
“என்ன சொன்னாள்.?”
“சசி அக்காவின் முகத்தில் அவங்க மனசின் உண்மை பளிச்சுன்னு தெரிஞ்சுது. அவங்க தப்பு செய்ய வாய்ப்பே இல்லை. நீங்க அவங்களை சந்தேகப் படுவது ரொம்ப அநியாயம். போய் அவங்களோட வாழுங்க. சந்தேகம் ஒரு வியாதி. அதுக்கு வைத்தியம் உங்க கிட்டே தான் இருக்கு. வீண் கற்பனைகளுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். சசி அக்கா ஒரு அரவுதமான மனுஷி. உங்களை அவ்வளளோ நேசிக்கிறாங்க. புரிஞ்சுக்கோங்க. தும்பை விட்டிட்டு வாலை பிடிச்ச கதை ஆகிடப் போவுது. எனக்கு மண்டையில் அடித்தது போல இருந்துச்சு. என்னை மன்னித்துவிடு சசி.” மிகவும் உணர்ந்து சொன்னான் ஸ்ரீ.
“ஏன் கிட்டே ஒரு கேள்வி இருக்கு.”
“சொல்லு சசி.”
“உங்க மனசை மாத்த யாரோ ஒரு சிறுபெண்ணின் கணிப்பு தேவையா இருக்கு. என்ன ஒரு அவலம்.? உங்க மனைவியை புரிந்து கொள்ள யாரோ ஒருத்தி குரல் கொடுக்க வேண்டிய நிலை.”
“அப்படி இல்லை சசி. நான் செய்யும் தப்பு எனக்கே புரியலை. அவள் சொன்ன பிறகு தான் எனக்கு ஸ்ட்ரைக் ஆனது.”
‘நாளைக்கு இன்னொரு பெண் வந்து....உங்க மனைவி தவறானவள்ன்னு சொன்னா, அதையும் நம்புவீங்க இல்லே.?”
“ஓ....நோ. நான் இப்ப தெளிவாயிட்டேன்.” அவன் திடமான குரலில் சொன்னான்.
“என் அன்பு. என் காதல். என் உண்மைத்தன்மை....இதை நீங்க புரிஞ்சுக்க அசரத் என்ற டீன் ஏஜ் பெண் தேவை. ரொம்ப பரிதாபம் ஸ்ரீ. நான் ஒவ்வொரு தடவையும் ஒரு அஸ்ரத்தை நம்பி வாழணும் இல்லே.? கதறி அழுது, துடிச்சு நின்னது உங்க மனசுக்குத் தெரியலை....”
“அது வந்து....சசி எதுக்கு இந்த தேவை இல்லாத வாக்குவாதம்.? நான் தான் சொல்றேனே....இனி மாற மாட்டேன்.”
இருட்ட ஆரம்பித்தது. பறவைகளின் சத்தம் இல்லாமல் பூங்கா அமைதியாக இருந்தது. தொலைந்து போன குழந்தை போல் காணப்பட்டது அந்த பூங்கா. உயிர்ப்பு இல்லாமல் கவிழ்ந்த கப்பல் போல் ஒரு தனிமை தோற்றம் தென்பட்டது. எங்கே அந்தப் பறவைகள்! எங்கே இங்கு விளையாடிய குழந்தைகள்! எங்கே போனது ஆனந்தம்? இருட்டு அதை கவ்விக் கொண்டது. அது போல தான் அவள் ஸ்ரீயின் மேல் வைத்த காதலை, அவன் சந்தேக இருட்டு கவ்விக் கொண்டது. அவன் அவள் காதலை ஏளனம் செய்துவிட்டான். மரியாதை இல்லாமல் காலில் போட்டு மிதித்து விட்டான். பிறகு எடுத்து மோந்து பார்த்தால் வாசனையா வரும். கல்லறை சுவாசம் தான் வரும்.
அவள் அழுதிருக்கிறாள். கண்களால் அல்ல. மனசின் ரத்தத்தால். பாயிந்து ஓடுகிற காவிரி நீரை பாய இடமில்லாமல் அடைத்து விட்டால்!....அது திசை மாறி பாயத் தானே செய்யும்.? இதோ திறந்து விட்டேன் என்று வழி வகுத்தாலும், போன தண்ணீர் திரும்புமா என்ன,? அவனைத் தான் மன்னித்துவிடேன் என்று மன்றாடியா அவளின் இரக்கம் கண்டு அவளே அவளிடம் கோபப்பட்டிருக்கிறாள்....அவன் செய்த பிழைகள் சாதாரணமானது அல்லவே! காய்ச்சப்பட்டு ஆறிய நீரில், பழைய சுவை கிடைக்குமா.? எப்படி அவனை நேசிக்க முடியும்?
“ஸ்ரீ....நான் மாறிட்டேன். வெகு தூரம் பயணப் பட்டுவிட்டேன். இந்த உலகத்தில் அன்பு குற்றமா? நம்பிக்கை குற்றமா.? ஏங்குவது பாவமா.? இங்கே காதலுக்கு இடமில்லை. என் உள்ளத்தை சாம்பல் ஆக்கிவிட்டாய் . கனலும் இல்லை பொரியும் இல்லை. இப்போது அந்தக் காதலுமில்லை. நினைவுகளும் இல்லை. நான் உன்னுடய மௌனச் சிதை.”
அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
“நீ என்ன சொல்ல வரே சசி.?”
“நான் இன்னொருவருக்கு சொந்தம் ஆகப் போறேன் ஸ்ரீ. ஆதி....செத்த என் மனசை உயிர்ப்பித்தவன் அவன். அவனுக்கும் ஒரு துயர வாழ்க்கை இருந்தது. அவன் கண்ணீரை துடைக்க நினைத்தேன். அவன் துடைக்க வேண்டாமுன்னு சொல்லிட்டான். காரணம் என்ன தெரியுமா.? அந்தக் கண்ணீரில் தான் நான் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறேன் என்கிறான். அழகான கண்ணீராம் அது....”
“நான் உனக்கு வெளிச்சமே தரலைன்னு சொல்றியா.?”
“அது வெளிச்சமா.? கரை படிந்த வெளிச்சம். இருளால் காயம்பட்ட வெளிச்சம். எதற்காக காத்திருந்தேனோ அந்த வெளிச்சம் இதுவல்ல. இப்போ என் விடியலைத் தேடி நான் போகலை. அதுவாக வந்து என் மடியில் விழுகிறது. அதை புரிந்து கொள்ளும் பக்குவம் எனக்கு வந்துவிட்டது. என்னுள் என்னைத் தேடினேன். பல கல்லடி பட்டு என்னை நானே புரிந்து கொண்டேன். ஸ்ரீ....உன் வாழ்க்கையை நீ அமைச்சுக்கோ. உன் விடியல் நான் இல்லை. திருமண பந்தம் என்ற புனித நீரை முகர்ந்து கொள்ள வந்தோம். அந்தப் பானை உடைந்து விட்டது. உன் பாதை வேறு. என் பாதை வேறு. நாம் நண்பர்களாகப் பிரிவோம்.”
அவள் வார்த்தைகள் கல்வெட்டு போல் வந்து விழுந்தன. அவன் தன்னைத் தானே நொந்து கொண்டான். இது தான் கண் கெட்ட பிறகு சூரிய நமஸ்காரம் என்பதோ.? அவள் கையை குலுக்கினான்.
“விஷ் யு ஆல் தி பெஸ்ட். ஃபேர்வெல்.”
அவன் திரும்பிப் பார்க்காமல் நடந்தான்.
வரம் கொடுத்த தேவதைகள் வந்தபோது தூங்கினான். வந்தபோது தூங்கிவிட்டு வாழ்க்கை எல்லாம் ஏங்கிவான்....காரில் ஏறி சென்றுவிட்டான்.
அவன் காரில் அவள் இடம் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை. ஆதி பிள்ளைகளோடு அங்கு வந்தான்.
“ஏறு வண்டியில்....”
நால்வரும் ஒரே காரில் தங்கள் புதிய பயணத்தை தொடங்கினார்கள்.
நிறைந்தது.